Een stralende herfstzon, 28 internationale teams aan de start in een sterk gevuld deelnemersveld, Hemicuda kon al niet meer stuk voor de eerste meters gereden werden. Alhoewel, stuk in de eerste meters bleek toch een bittere realiteit voor een aantal van onze gasten. André van Middendorp kwam stomend aan op de start van KP1, boosdoener bleek een kapotte radiatordarm. Eens dit euvel hersteld ging dan een aandrijfas stuk na luttele kilometers, over en out. Amper één kilometer verder stond ook Martin De Vere-Packford aan de kant met hetzelfde probleem, nog wat verder was er al een nieuwe rookwolk, dit keer van David Dockree die zijn motor zag ontploffen. Kon het nog erger? Ja, want Gavin Smith kon zelfs niet starten na een ongeval tijdens de verkenningen, gastvedette Hans Weijs raakte ook niet tot KP1, alweer door een aandrijfas. Ook voor Andrew Thomson was het slecht ontwaken met een lekke band en vier verloren minuten, Stephen Brown ging een gracht verkennen terwijl O’Brien de handdoek gooide na de eerste ronde met aanhoudende versnellingsbakproblemen. Na deze woelige start bleek het grootste euvel toch geleden.
Johnnie Ellis nam resoluut de kop in 4×4 en nestelde zich al snel op een erg knappe derde stek algemeen, wat verderop gevolgd door Campling en Clements die de hele wedstrijd op seconden bleven strijden en uiteindelijk net buiten de top tien zouden eindigen. In 2WD bleek gastpiloot Simon Thomas een leuke speelkameraad voor David Coulson die geen risico’s nam en aan de titel dacht, maar is die nog niet helemaal veilig aangezien zijn laatste rivaal Garry Elswood weer mooi derde werd in de klasse na Iain Gibson, John Wood haalde het einde niet met technisch euvel.
Bij de Historics profiteerde Richard Williams maximaal van Thomsons tijdsverlies en won de klasse voor een snelle Ben Dawson. Gastpiloot Henri Bève werd derde voor Thomson, gevolgd door Bill Cook, Mike Smith in de splinternieuwe Chrysler Avenger en Richard Leggett. Hekkensluiter was Les Allfrey, vooral wegens een lang verblijf in een gracht.
Dit jaar heeft elke wedstrijd wel een verrassing, in Hemicuda waren er zelfs twee: eerst en vooral Johnnie Ellis die een dijk van een koers reed, verschillende lokale specialisten met gelijkwaardig materiaal het nakijken gaf en voor het eerst sinds heel lang weer een FIRC stempel op het podium zette, maar ook de prestatie van gastpiloot Mark Jones en Jonathan Hawkins. Hun allereerste wedstrijd in België leek met een krankzinnige rijstijl gedoemd om traditioneel in de gracht te eindigen, maar de heren ontweken alle valstrikken en parkeerden hun M3 op een formidabele tiende plaats, ook al voor een pak streekpiloten. Hopelijk zien we hen volgend jaar terug want dit smaakt echt naar meer, hoewel een verplaatsing van liefst twintig (!!!) uur vanuit Noord-Wales niet echt aanmoedigend is voor een vol seizoen.
Inzake punten blijft het ook erg interessant. Alle druk ligt nu op de schouders van de gebroeders Coulson. Trekken ze de lijn van het hele seizoen door, dan halen ze in Kortrijk de algemene én de 2WD binnen. Als het toch misgaat liggen Garry Elswood en Richard Williams op vinkeslag voor deze unieke dubbel, want een 4×4 kan nu zeker geen kampioen meer worden, nog nooit meegemaakt! Bij de Historics hebben Thomson en Williams nog een mooie kans, bij de 4×4 zal het gaan tussen Ellis, Clements en Campling. Het wordt nagelbijten straks in Kortrijk!
(foto Bart Vanpoucke – www.bvrallypics.be)
