Het West-Vlaamse Koekelaere en omgeving was gisteren het decor van de 20ste Hemicuda Rally. De voorlaatste manche van het VAS Rallykampioenschap kreeg heel wat schoon volk over de vloer, maar het was de Limburger Gunther Monnens en zijn Roeselaarse co Thijs Ozeel die de debatten overheersten.
Hoewel de wegen er ‘s morgens droog bij lagen, was het op veel plaatsen nog verraderlijk glad. Dat mochten oa. Jens Maes (Opel Ascona) en Andy Heyrick (Subaru Impreza), beiden out met een stevige klapper, aan den lijve ondervinden. Fredericq Delplace sukkelde op de openingsproef ook even de gracht in. De Porschist kon zijn weg wel nog vervolgen, maar moest op het einde van de proef toch opgeven met een beschadigde ophanging. Zo was Gunther Monnens meteen verlost van zijn enige rechtstreekse speelkameraad, want Andy Lefevere had forfait gegeven.
Monnens vond evenwel andere strijdmakkers tussen de R5 piloten en verraste hen zelfs door van bij de eerste proef resoluut de leiding te nemen. Topfavoriet Bernd Casier maakte in de openingslus enkele kleine schoonheidsfoutjes en volgde op 2 sec. Beide kemphanen werden enkel nog gescheiden door de Fiesta R5 Evo van Steve Bécaert.
In de tweede lus vond Casier zijn focus terug en trok vol in de aanval op de leidersplaats van Monnens. Met een snelste tijd in Kortemark kwam hij bijna op gelijke hoogte van de Porschist, maar in Houthulst stokte zijn zegejacht. De Kortrijkzaan verkeek zich immers in een remzone en zijn Ford Fiesta MK II R5 verdween in een diepe gracht. Bécaert was nu nog de enige die een beetje kon wedijveren met de Porsche 991 GT3 van Monnens. Maar het herfstzonnetje was inmiddels iets feller gaan schijnen, waardoor er iets meer grip was. Voldoende voor Monnens om zijn PK’s iets beter aan de grond te krijgen en de snelle tijden aan elkaar te rijgen. Met 6 snelste tijden op 8 klassementsproeven kroonde de piloot uit Bocholt zich bijgevolg tot de verdiende winnaar van de Hemicuda Rally. Bécaert had de boodschap al begrepen na de tweede lus en drong in de laatste wedstrijdlus niet meer aan. Hij eindigde als tweede op 28”8.
Bjorn Syx voerde eveneens een sterk nummertje op door met zijn BMW M3 de Ford Fiesta’s R5 van Bert Coene en Jeoffrey Lerminez het nakijken te geven. Vooral Coene kwam in de slotfase nog akelig dichtbij, maar slaagde er niet meer in om Syx van het podium te verdringen. Met zijn derde plaats algemeen kroonde Syx zich ook overtuigend tot winnaar van het Historic gedeelte.
Achter dit trio was de zesde plaats de inzet van een Mitsubishi duel tussen Kurt Boone en Philip Barbier. Boone nam daarbij de snelste start, maar net voorbij halfweg wist Barbier de rollen om te draaien. Boone moest finaal genoegen nemen met een zevende plaats op 5”7 van zijn merkgenoot, maar daarmee deed hij toch een uitstekende zaak voor het VAS Kampioenschap vermits titelrivaal Thierry Dekoninck eerder op de dag moest opgeven met een defect aan de intercooler. Jeffrey Vandenbussche, 18de algemeen en winnaar van klasse G aan de zijde van youngster Jonas Dewilde (Peugeot 208 Rally4), is nu wellicht de enige die Boone nog van de VAS titel kan houden.
Verderop in de Top 10 parkeerde Pieter-Jan Maeyaert zijn Escort MK2 Millington op spectaculaire wijze als achtste en Paul Lietaer kwam met zijn Opel Manta 400 niet verder dan een negende plaats. Een mindere bandenkeuze ‘s morgens en een klein foutje op de proef van Houthulst kosten hem net te veel seconden om zijn voormalige Historic collega nog het vuur aan de schenen te leggen. In de Hemicuda Rally zagen we ook een aantal voormalige en huidige M-Cuppers aan het werk. Kurt Braeckevelt toonde zich de beste van allen en sloot met zijn BMW M3 E36 de top 10 af voor Chris Vandamme die zijn beste prestatie ooit neerzette. Zonder enkele kleine foutjes zat er voor de Alpine rijder nog meer in.
Bij de Historics stond er geen maat op Bjorn Syx, maar Paul Lietaer moest iets langer wachten om zijn naaste belagers op afstand te rijden. De Polle kreeg in de beginfase stevig weerwerk van Cedriek Merlevede (BMW M3) en Nick Toorré (Ford Sierra Cosworth). De Ford rijder kende echter al vroeg een probleem met de turbodruk, waardoor hij de aansluiting met de koplopers verloor. Helaas was dit niet het enige euvel en moest hij op Kp 6 de strijd staken met een warmlopende motor. Inmiddels was ook het onderlinge verschil tussen Lietaer en Merlevede flink opgelopen, waardoor de podiumposities vastlagen. Een knappe vierde plaats was weggelegd voor Ludovic Vitse (Opel Astra) en Glenn Rogiers (Opel Kadett C) hield Patrick Mylleville (Porsche 911) met een stevige eindsprint nipt van plaats vijf.
In Divisie 1-2 droomde Michael Lynneel van een nieuwe stunt voor eigen volk en even leek het te lukken. De Clio rijder nam in de beginfase het commando in handen en het zou tot tweede lus duren vooraleer favoriet Stefaan Tjoens (Mitsubishi) langszij kwam. Jammer genoeg kwam dit leuke duel vroegtijdig tot een eind met de motorpech van Lynneel op Kp 6. Vanaf dat ogenblik kon Tjoens rustig controleren om finaal met ruim 5 min verschil te zegevieren. Stijn Blanchard (Saxo), Arne Baert (Saxo), Leander Sintubin (Saxo) en Robin Deprez (BMW E36) maakten de Top 5 rond.
